۱۱- محبان باده پیما صبا به لطف بگوآنغزال رعنا را که سربه کوه و بیابان، تو داده ایمارا شر فروش که عمرش درازبادچرا تفقدیم کند طوطی شکرخا را ؟ غرور حسن اجایزت مگرندادای گل چه پرسشی بکنی عندلیب شیدارا به خلقو لطف توان کردصیداهل نظر به بند و دام نگیرند مرغ دانا را چو با …
بیار باده – بیار باده و بازم رهان زمخموری – غزل — ۵۱۴
خاک در یار – احمد الله علی معدله السلطان – غزل ۴۷۲ – ۴۹۰
محبان باده پیما – صبا به لطف بگوآنغزال رعنا را – غزل ۴
کرم نما و فرود آ- رواق منظر چشم من آشیانه توست – غزل ۳۴
پرده دارحریم – دل سراپرده محبت اوست – غزل ۵۶
پای بوس تو – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد – غزل ۱۱۶ – ۲۳۲
شکر نعمت – مدتی شد کاتش سودای او درجان ماست – غزل
خیال قیامت – حدیث سرو که گوی به پیش قامت دوست – غزل
صید او شدم – دردا که یار در غم و دردم نماندو رفت – غزل
دعایی بکنیم – ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم – غزل ۳۷۷ – ۴۱۹
لطف ,– ,صبا ,رعنا ,بگوآنغزال ,پیما ,لطف بگوآنغزال ,بگوآنغزال رعنا ,به لطف ,صبا به ,محبان باده
درباره این سایت