۹۹- شکر نعمت مدتی شد کاتش سودای او درجان ماست زان تماناها که دایم دردل ویران ماست مردم چشمم به خوناب جگر غرقند از آنک چشمه مهر رخش در سینه نا لان ماست آب حیوان قطه ای زان لعل همچون شکرست قرص خور عکسی زروی آن مه تابان ماست تا …
بیار باده – بیار باده و بازم رهان زمخموری – غزل — ۵۱۴
ماست , ,– ,کاتش ,مدتی ,شکر ,سودای او ,او درجان ,درجان ماست ,شد کاتش ,کاتش سودای
درباره این سایت